Malatya'da Meydanı Boş Bırakmaya Gelmiyor!

Malatya öyle bir şehirdir ki, Yaşarken sizi bunaltan insanlarımı dersiniz, olduk olmadık laflar üretip işine gücüne bakmayıp birileriyle uğraşanı mı dersiniz, sizi işinizden alıkoyan gereksiz sohbetler ve muhabbetlerimi dersiniz, enerjinizi sömüren art niyetli insanları mı dersiniz, sizi tanımadan hakkınızda önyargı ve çeşitli saçma sapan yorumları edenleri mi derseniz… 
Bu liste böyle uzar uzar gider.
Ama her şey kötü mü tabi ki değil.
Özellikle de gurbette yaşayanlar için memleket bir özlemdir.
Bir hasrettir. Sonuçta sıla-i rahimdir. 
Fazla uzatıp kafanızı karıştırmak ve kıymetli zamanınızdan çalmak istemiyorum.
12-13 yıl önce ekmeğimizin bu şehirde kesildiğini anlayıp 7-8 yıldır gurbette yaşanan bir sürecin ardından şahsıma ve markalarıma yapılan saldırılar hafiflese de hiç bitmedi. 
Yahu koca şehri size bıraktım kaçtım daha ne istiyorsunuz?
İstanbul’dan Malatya’yı yönetiyormuşum diyorlar.
Haşa benim ne haddime.
Şehrin Valisi de var, belediye başkanı da var.
Ben ana mesleğimle ekmek paramın derdine düşmüşken, ister istemez Malatya uğruna ve gelecek uğruna gazetecilik kısmını biraz ihmal etmişliğim vardır.
Bunu inkar edemem. Fakat ihmal ediyorsak da memleket meselelerini yada herhangi bir önemli konuda suskun kalıp yada ilgilenmeyeceğimiz anlamı taşımamalı.
Bazen bir cezalı futbol antrenörü gibi maçı aşağıda stadyum zemininde izlemektense tribünden locadan izlemek daha güzel dersler çıkarabilir. Bu süreç biraz böyle oldu.
Rutin işlerimi sürdürürken herhangi bir geliri olmayan (Kendi masrafını çıkaran bir iki banner hariç) haber sitelerimizde normal birkaç gelişme verebildik.
Sonuçta yıllardır haber ajanslarıyla çalışmıyoruz. Birkaç kendini beğenmiş gereksiz vekilin yada kurum müdürünün yağ bal haberini de şükür yapmıyoruz. Haliyle az olsun öz olsun yağımızda kavruluyorduk.
Son bir iki aydır şehirde enteresan işler dönmeye başladı. Kulağıma rahatsız edici şeyler gelirken, pis kokulu işlerin kokusunu kilometrelerce öteden almaya başladım. Malatya da ki her kurumda bulunan muhbir çevrem dostlarım en ufak sıkıntılı konuyu sağolsunlar hep ilettiler. Bende görevimi yaptım.
Biraz fazla mesai ve ses getirmiş olmalıyım ki bazı çevreler rahatsız olmuş.
Bundan böyle bir kademe daha arttırıp sizi karınca misali ufaltana kadar işiniz sağdığınız gazeteciliğinizi elinizden alacağımdan şüpheniz olmasın.
Çalışmayana ekmek yok. Benimle uğraşana kadar kapalı kapılar ardından çekiştirene kadar biraz memleket meseleleriyle uğraşın.
Biraz risk almayı, biraz sorgulamayı, rant ve akçeli işlerden uzak durmayı, biraz memleket meselelerine eğilmeyi ya öğreneceksiniz yada sönük kalmaya, ufalmaya ve çıldırmaya devam edeceksiniz.  
Boş tenekelere asla bir cevap vermem boşuna çırpınmasınlar.
Meşhur bir laf var ya adama bakarım adam mı, söze bakarım söz mü diye… 

Beni bilen bilir, bilmeyen eskilerden öğrenir…

Şimdilik gidiyorum, kiminin hoşuna, kiminin zoruna…